Najprościej mówiąc trening interpersonalny jest doświadczeniem bycia z innymi ludźmi. Jest to doświadczenie grupowe, podczas którego uczestnicy poprzez podejmowanie bezpośrednich interakcji poznają się wzajemnie i nabywają lub rozwijają umiejętności ważne w kontaktach z innymi ludźmi i samym sobą.

Osoby, które spotykają się na treningu interpersonalnym uruchamiają jedyny w swoim rodzaju proces. Proces ten, pomimo tego, że – jak zauważyli przez wiele lat obserwacji praktycy – rządzi się określonymi prawami, to jednak wyraża się w swoisty dla każdej grupy sposób. Dlatego każdy uczestnik może doświadczyć pewnych stałych mechanizmów powstawania grupy i kształtowania się norm i ról grupowych, a jednocześnie mieć udział w tworzeniu wyjątkowego i niepowtarzalnego wydarzenia.

Zasadniczym celem treningu jest rozwijanie umiejętności komunikowania się miedzy ludźmi poprzez uwrażliwienie ich na siebie nawzajem i na siebie samych

W treningu interpersonalnym dąży się do pozostawania w „tu i teraz”, dzięki czemu uczestnicy mogą na bieżąco otrzymywać informacje zwrotne na temat swoich zachowań i sposobu w jaki są odbierani przez innych. Trening daje także możliwość doświadczania, nazywania i wyrażania własnych uczuć oraz zrozumienia ich wpływu na zachowanie wobec innych. Jest też znakomitą okazją do eksperymentowania z nowymi zachowaniami i odkrywania różnych sposobów funkcjonowania z ludźmi.

Trening interpersonalny, choć często jest głębokim i odmieniającym doświadczeniem, nie jest pracą terapeutyczną. Nie koncentruje się na przeszłości, a na chwili obecnej, nie szuka się w nim przyczyn określonych zachowań czy uczuć, a raczej zachęca do ich autentycznego wyrażania, nie ma w nim nastawienia na zmianę czy korektę zachowań, lecz na zrozumienie jak te zachowania oddziałują na innych.

Optymalny czas trwania treningu wynosi 40 godzin rozłożonych najczęściej na 5 dni pracy. Jest to czas, który pozwala na dopełnienie procesu grupowego i przejścia przez wszystkie jego fazy. Optymalna liczba uczestników to 8-12 osób.

Trening interpersonalny jest doświadczeniem, które trudno zaplanować – to, co się na nim wydarzy zależy od nas samych (naszego nastawienia, osobistych celów, motywacji), od dynamiki grupowej oraz sposobu w jaki trening jest prowadzony przez trenera.

Skład grupy nie jest od nas zależny – to kto znajdzie się na treningu jest niespodzianką i jednocześnie szansą, wyzwaniem – możemy „przejrzeć” się w spojrzeniach nieznanych nam osób, doświadczyć tego, jak na nas reagują, co ich do nas zbliża, a co dystansuje.

Styl trenerski – większa lub mniejsza dyrektywność, korzystanie (bądź nie) przez prowadzącego z ćwiczeń, tendencja do opieki, konfrontacji, język którym się posługuje – to niezależne od nas czynniki, które w oczywisty sposób wpływają na naszą otwartość i gotowość do pracy na treningu. Z tego powodu warto zebrać informacje o miejscu, w którym zamierzamy odbyć trening oraz jeśli to możliwe o trenerze prowadzącym.

Przed treningiem bardzo często praktykowane są konsultacje indywidualne, które są szansą na poznanie trenera i sprawdzenie z nim ewentualnych wątpliwości.

Ważna jest więc wiedza o własnych preferencjach, ale równie ważna jest otwartość na eksperymentowanie z nieznaną do tej pory formą.

To, na co mamy wpływ i od czego w dużym stopniu zależy „co zdarzy się dla nas na treningu”, to właśnie osobista otwartość – nasza gotowość do przyglądania się sobie, własnym reakcjom, reakcjom innych ludzi na nas samych.

Niezwykle cenne wydaje się być uświadomienie sobie celu, z którym rozpoczynamy trening, drogowskazu, który może być źródłem naszej wewnętrznej motywacji.

Celem może być doświadczenie siebie w grupie, ale również próba odkrycia, co sprawia, że wielu ludzi odsuwa się ode mnie? Mogę przyglądać się sobie podczas konfliktu, swoim sposobom przeżywania i wyrażania złości bądź lęku.

Na treningu wiele zależy od nas – zarówno na poziomie „zdarzeń”, jak i doświadczeń – stąd tak ważne jest wiedzieć, czego chciałoby się „dla siebie”. To, co niewątpliwie ułatwia „bycie” na treningu i daje szansę na skorzystanie z interakcji grupowej, to właśnie otwartość i przyglądanie się sobie „doświadczającemu”. W codziennym życiu, więcej uwagi zajmuje nam proces analizy, myślenia, podejmowania decyzji – trening to możliwość na uwrażliwienie siebie na przeżywanie – uczucia, doznania z ciała, kontakt ze sobą samym. Kiedy to się uda, jest szansa na wiele korzyści – tych krótkotrwałych (poczucie więzi, przynależności do grupy, przypływ energii), jak również tych długoterminowych, pozwalających nam rozwijać się i żyć w sposób, jaki chcemy.

Trening nie zawsze jest doświadczeniem łatwym – często wymaga przełamania własnych schematów, opuszczenia sfery bezpieczeństwa. Dostajemy informacje zwrotne, które mogą być trudne, uruchamiać chęć do obrony, ucieczki przed tym, co wydaje się bolesne, ożywia dawne lub obecne krzywdy. Jak każde wydarzenie, które jest początkiem zmiany, trening może wprowadzać chaos, poczucie, że wszystko to, co wiedzieliśmy o sobie, rozsypuje się, a my nie mamy jeszcze gotowej „nowej” konstrukcji. Trening niesie ze sobą przestrzeń na przeżywaniem lęku, złości, bezradności – taka perspektywa może być wyzwalająca, ale również kosztowna – fizycznie i emocjonalnie. Z tego też powodu nie zaleca się podejmowania ważnych decyzji, zmian życiowych krótko po treningu – potrzebny jest czas, żeby poczuć się pewnie na „nowym” gruncie, przyswoić doświadczenie, informacje, wprowadzić je we własny świat.

Trening nie zawsze jest doświadczeniem przyjemnym – choć może być i takim. Prawie zawsze jest jednak doświadczeniem ważnym. Uczestnicy często mówią o wzroście samoświadomości, otwartości, zaufania do ludzi i odpowiedzialności za swoje życie . Odkrywają własne prawa, odzyskują kontakt ze sobą, ze swoim światem uczuć i myśli. Zaczynają rozumieć co dzieje się w ich relacjach i jaki wpływ na ich jakość, mają sami. Najważniejsze jednak , ze trening jest zawsze doświadczeniem wyjątkowym i niepowtarzalnym – lista korzyści, które może nam przynieść jest więc dla każdego otwarta….

Trening interpersonalny to doświadczenie dla ludzi zainteresowanych własnym rozwojem, ale także dla tych, którzy nie są zadowoleni z tego, jak funkcjonują w relacjach z innymi ludźmi. Motywem do uczestniczenia może więc być chęć wzrostu samoświadomości, jak również zrozumienie mechanizmów interakcji i redukcja cierpienia w obszarze kontaktów z drugim człowiekiem / grupą. Ponieważ relacje istnieją w sferze osobistej i zawodowej – na trening mogą zgłaszać się osoby, które chcą pracować nad relacjami z przyjaciółmi i rodziną, ale również ci, którzy mają trudność w porozumieniu ze współpracownikami.

Trening jest wymagającym doświadczeniem emocjonalnym, z tego powodu wszyscy, którzy rozważają uczestniczenie w treningu, powinni mieć świadomość, że udział w nim jest związany z kontaktem z własnymi emocjami oraz z emocjami grupy.

Udział w treningu interpersonalnym szczególnie polecany jest profesjonalistom, którzy zamierzają pracować z ludźmi (lekarze, psychologowie, nauczyciele, terapeuci). Coraz częściej treningi wprowadzane są również w biznesie (treningi dla zespołów projektowych, dla menedżerów zarządzających zespołami), jako forma uruchamiająca współpracę zespołową, integrująca grupę i pozwalająca pracownikom na konstruktywne rozwiązywanie konfliktów interpersonalnych.

Trening interpersonalny może też być rozwijającym i ważnym doświadczeniem dla tych wszystkich, którzy chcą:

• poszerzyć samoświadomość siebie – własnych zasobów i ograniczeń
• odkryć jakie przyjmują role, w zależności od grupy
• rozwijać własną otwartość i prawo do bycia sobą
• pracować nad rozwojem wrażliwości, uważności
• zwiększyć poczucie własnej odpowiedzialności za siebie i swoje życie
• zrozumieć własne nawyki i schematy zachowań
• nauczyć się akceptować ludzi takimi, jacy są
• doświadczyć mnogości i różnorodności sposób działania, mówienia, doświadczania
• dowiedzieć się, jak reagują na mnie ludzie – jak ja się z tym czuję
• odkryć, jakie robią pierwsze wrażenie
• uczyć się uważności na siebie i na innych
• eksperymentować z odwagą wyrażenia siebie
• przełamywać stereotypy na temat siebie i innych ludzi
• lepiej komunikować swoje potrzeby
• doświadczyć kontaktu ze sobą i innymi ludźmi na głębszym poziomie

Zasadniczo rozróżnia się dwie formy treningu – dyrektywną i niedyrektywną, w zależności od stylu prowadzenia, przyjętych i realizowanych celów oraz specyfiki i struktury grupy.

TRENING NIEDYREKTYWNY

Podczas treningu niedyrektywnego najważniejsze jest to, aby uczestnicy byli tacy, jacy są i jacy stają się w relacjach, które budują podczas bezpośrednich interakcji. Rola trenera jest raczej pasywna i polega na wspieraniu procesu, którym kierują uczestnicy, pilnowaniu ustalonych w kontrakcie norm i reguł komunikacji oraz zachęcaniu do wyrażania uczuć i wzajemnych informacji zwrotnych. Główny cel polega na tym, aby uczestnicy w maksymalnym stopniu przejęli odpowiedzialność za proces tworzenia grupy oraz kierowanie swoją aktywnością. Trener podąża za tym, co zdecyduje grupa i aktywnie włącza się tylko w sytuacji, kiedy widzi ryzyko zablokowania procesu, z którym grupa sama nie może sobie poradzić. Taki sposób prowadzenia pozwala na naturalne działanie sił wewnątrzgrupowych, których efektem jest powstanie grupy ze swoją wewnętrzną dynamiką, strukturą ról i zestawem norm podtrzymujących jej integralność. Trening niedyrektywny najczęściej prowadzony jest dla grup otwartych, których uczestnikami są osoby różniące się pod względem doświadczenia, wieku, oczekiwań, itp. lub dla grup profesjonalistów (np. psychologów, psychoterapeutów), dla których taki rodzaj doświadczenia jest istotny w procesie kształcenia i doskonalenia kompetencji zawodowych.

TRENING DYREKTYWNY

Istotą treningu dyrektywnego jest nauka konkretnych umiejętności poprzez dostarczenie grupie narzędzi w postaci ćwiczeń. Uwagą i aktywnością grupy kieruje trener. Wprowadzone przez trenera ćwiczenia strukturalizują aktywność uczestników stwarzając okazję do uzyskiwania określonych rodzajów doświadczeń odpowiednio do fazy rozwoju grupy. Główne cele takiej formy treningu przesuwają się w stronę poznawczą i pragmatyczną i dotyczą przede wszystkim lepszego rozumienia zachowań swoich i innych ludzi, lepszego rozumienia dynamiki i przebiegu procesu grupowego, rozwoju umiejętności komunikowania się wprost, udzielania informacji zwrotnej, rozwiązywania konfliktów, poznanie lepszych metod współpracy, mocnych i słabych stron wynikających z przyjmowanych ról, itp. Trening dyrektywny najlepiej sprawdza się w grupach zamkniętych nastawionych na poprawę funkcjonowania lub uzyskanie konkretnych narzędzi i umiejętności (np. dla zespołów pracowniczych, członków organizacji, menadżerów, specjalistów, itp.)

Trening interpersonalny w biznesie jest niestandardowym, a jednocześnie bardzo skutecznym rozwiązaniem. Nasza propozycja zakłada specjalny program treningu, który pozwala na przejście przez naturalnie istniejący proces grupowy zespołu, doprowadzając w założeniu do efektywności, spójności, współpracy. Doświadczenie interpersonalne w zespole to intensywne przeżycie osobiste dla osób biorących w nim udział.

Rozwiązanie kierujemy przede wszystkim do:

• zespołów w procesie zmiany, przebudowy, ważnych z punktu widzenia organizacji .
• zespołów projektowych – pomaga w krótkim czasie stworzyć dobrze działający i zintegrowany zespół

Warsztat jest prowadzony przez certyfikowanych trenerów umiejętności interpersonalnych PTP, którzy są odpowiedzialni za bezpieczeństwo psychologiczne osób, pilnowanie zasad etycznych i moderowanie procesu